Specs Hildebrand

Welkom

Welkom op mijn website. Op deze site kunt u allerlei info, in woord, beeld en geluid, over mij en mijn muziek vinden. Mijn naam is Specs Hildebrand. Op 16 augustus 1950 ben ik geboren te Amsterdam en – vanaf mijn tiende – getogen in Volendam.

(foto: Corbino)

Gitaren hebben mij mijn leven lang al geboeid. Als klein jongetje kon ik mijn ogen er al niet vanaf houden. Na het slagen voor het toelatingsexamen van de HBS – nooit afgemaakt wegens totale desinteresse in wiskunde – kreeg ik voor mijn 12e verjaardag mijn eerste eigen instrument. Al spoedig werd duidelijk dat ik het temperament noch het talent bezat om solo’s van grote voorbeelden noot voor noot na te kunnen spelen. Ik bleek een ‘songman’: iemand die liedjes – vaak met een verhaal – zingt, zichzelf daarbij begeleidend op zijn gitaar. Ook ontdekte ik al op jonge leeftijd dat mijn muzikale voorkeuren vooral naar country, folk en blues uitgingen. Het was dan ook niet vreemd dat ik vanaf mijn 17e jaar deel ging uitmaken van bands die deze muziek speelden.

Na een leerzame periode als zanger/gitarist van de Volendamse groepen Progress, Jen Rog. en Canyon begon mijn solocarrière. Tijdens mijn periode in Jen Rog was ik in contact gekomen met Jip Golsteijn en Ton de Zeeuw. Deze 2 Telegraafjournalisten waren indertijd songs gaan schrijven en wij, Jen Rog, speelden voor hen de demo’s in. Dat gebeurde in onze toenmalige oefenruimte, de pas opgestarte studio van vriend en Cats-bassist Arnold Mühren. Omdat Jip en Ton geen echte zangers waren, ging ik al spoedig de nummers ook zingen. Ik voelde me thuis in die songs. En toen de gelegenheid zich voordeed om elpee te maken, bleek ik de meest geschikte persoon om ook de plaat vol te zingen. Ik werd Specs Hildebrand.

In 1975 verscheen ‘File Under Popular. Een echt debuutalbum: Voor mij als solo-artiest, voor Jip en Ton als songschrijvers, voor Arnie Treffers (Long Tall Ernie) als producer en voor Arnold studiobaas.

Vanaf 1984, na 3 albums met songs van het duo Golsteijn/De Zeeuw, zouden Jip en ik gezamenlijk de teksten, de muziek én de productie van de albums voor onze rekening nemen. De eerste plaat met Golsteijn/Hildebrand songs was ‘Left-Handed Signature’ (1984), een akoestisch album met een verhaal dat zich afspeelt in het New Orleans van 1967.

Vanaf 1989 werden de albums opgenomen samen met mijn eigen band, onder de naam Specs Hildebrand & The Living Room Band. (Zie: discografie). Samen met Herman Erbé  (jug & harmony vocals) en gitarist Ben Brouwers († 2015) maakten we onder de naam Ugly Duckling het album ’12 Bars’, een akoestische plaat geheel gevuld met door Jip en mij geschreven bluesnummers.

(foto: Lex van Rossen)

 

 

 

 

 

 

 

 

In 2002 overleed Jip Golsteijn totaal onverwacht. Om het tijdperk definitief af te sluiten besloot ik een stel onafgemaakte nummers van Jip en mij te voltooien. Met in mijn achterhoofd het idee ze ooit op het internet te plaatsen, begin ik ik die songs in mijn werkkamertje op te nemen. Toen ik Arnold Mühren over deze werkzaamheden en het achterliggende plan  vertelde, bood hij aan om een en ander in zijn studio te gaan opnemen. Een prachtig aanbod! De feestvreugde werd nog vergroot toen Jan Akkerman en  Piet Veerman aanboden ieder een bijdrage te leveren.

Jan Akkerman (foto: Klaas Hansen)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jan speelde een prachtige solo op ‘The Devil Has Come (To Claim His Own)’ en Piet nam, op zijn eigen voortreffelijke wijze, een gedeelte van de vocalen op ‘I Survived’ voor zijn rekening.

Piet en Specs

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tijdens de opnames werd het ons – The Living Room Band – duidelijk dat we aan ons beste werk tot dan bezig waren. De band bestond indertijd, naast ondergetekende, uit Evert ‘Jash’ Veerman (gitaar), Hubert Knuvelder (bas) en Kees Steur (drums). Gastbijdragen werden geleverd door Ab Tuyp op toetsen. Jaap Schilder (The Cats) en Berrie Maurer (voormalig LRB-lid) verzorgden de harmony vocals. Patrick Mühren verzorgde de techniek.

Na bemiddeling van Johan Tol en Michel Veerman van het blad ‘One Way Wind’  werd zelfs een grote platenmaatschappij (Disky) bereid gevonden het album uit te brengen. In 2006 kwam ‘A Wink At The Moon’ uit, mijn eerbetoon aan Jip Golsteijn.

Mijn twaalfde en laatste plaat. Dacht ik….

Een nieuw begin.

Tijdens een interview met Michel Veerman en Johan Tol, voor ‘One Way Wind’, liet ik me echter ontvallen “misschien ooit nog wel eens” een grotendeels akoestische plaat te gaan maken. Gewoon thuis in mijn werkkamer. De interviewers reageerden enthousiast. Mij ontbrak de zin echter om ook daadwerkelijk aan de slag te gaan. Soms ging het vlammetje even branden – wanneer er weer een meesterwerk van Johnny Cash postuum werd uitgebracht – maar die binnenbrandjes werden snel weer geblust. Veerman en Tol bleven het vuurtje echter aanwakkeren. Na verloop van enige tijd kwamen zij met de mededeling dat er nu toch eindelijk eens aan dat album begonnen moest worden! Uitstel was niet meer mogelijk want einde 2011 zou de officiële release plaatsvinden. Ze gingen het album namelijk zelf uitbrengen op hun eigen , nieuwe label PASO! Ik stond voor blok.

Michel Veerman, Specs, Johan Tol. (foto: Marco Bakker)

“Mooi”, zei vriend Jan Akkerman, toen hij het nieuws hoorde. “Dan kan het kind eindelijk weer eens aan het werk”. Hij bood direct zijn hulp aan.

Ik sloot me op in mijn werkkamer en ging in mijn eentje aan het werk. In mijn eentje schreef ik eerst een stel nieuwe liedjes. Tevens diepte ik een stel nooit serieus opgenomen  Golsteijn/Hildebrand nummers op. Na het kiezen van de meest geschikte nummers ging ik opnemen. Eerst in mijn uppie, maar na verloop van tijd kwamen bevriende muzikanten langs om hun bijdrage te leveren. Jan Akkerman leverde de toegezegde hulp niet alleen middels zijn unieke gitaarspel op diverse tracks, ook ontpopte hij zich als steun en toeverlaat tijdens het arrangeren en het mixen.

In 2011 verscheen ‘Outsider’, mijn meest persoonlijke album tot dan. Een van de nummers op dat album, ‘Follyville’, vervulde een belangrijke rol in een aflevering van de VPRO-documentaireserie ‘De Hokjesman’.

Na het verschijnen ‘Well Kept Secrets’ (2015), een verzamelaar, aangevuld met 2 nieuwe songs, naar aanleiding van mijn 40-jarig jubileum als ‘recording artist’,  bleef ik stug doorgaan met het schrijven van liedjes. Met als resultaat ‘Holding My Own’ (2018), alweer mijn vijftiende plaat.

‘Number Eleven’, een track van dit album, werd  gebruikt in de aflevering van ‘Andere Tijden Sport’ over de legendarische  Ajax-voetballer Piet Keizer.

LIVE!

Specs Hildebrand & The Living Room Band

De live optredens zijn altijd doorgegaan. De kern van The Living Room Band bestaat tegenwoordig uit Steef Reilingh (gitaren, lapsteel, ukelele), Evert-Jan Reilingh (bas) en Kees Steur (drums).

 

Steef Reilingh, Specs, Rob Kruisman, Kees Steur, Jan Keizer, Evert-Jan Reilingh (foto: Arnold Mühren))

Vaak – eigenlijk, meestal! – komen saxofonist Rob Kruisman en accordeonist Jan Keizer de gelederen versterken.

Specs & Company

Samen met  Steef en Evert-Jan Reilingh en Rob Kruisman, treed ik de laatste jaren regelmatig, semi-akoestisch, op onder de naam Specs Hildebrand & Company.

 

Specs & Company. V.l.n.r. Steef Reilingh, Specs Hildebrand, Rob Kruisman, Evert-Jan Reilingh. (foto: Herman Kemper)

Specs solo

Maar ook in mijn eentje beklim ik op gezette tijden een (klein) podium om daar, solo, de uitgeklede versies van mijnfavoriete songs te spelen.

(foto: Yolanda Visser)

 

 

 

 

 

 

 

 

Maar in welke setting dan ook, met complete band, een of meer begeleiders of solo:  mijn repertoire bestaat nog steeds uit een mix van country- en blues songs uit het recente en verre verle­den. Zowel covers als eigen werk, maar altijd geworteld in de in de Americana, folk, blues en Ierse muziek.

Tot zover ‘The Story Of My Life’. Veel plezier bij het bezoek aan deze site en hopelijk tot ziens bij een live show.

Specs