Specs Hildebrand 1975 – 2005

Is Volendam nu bekender om zijn paling en klederdracht als om zijn muziek? Beide onderwerpen kennen inmiddels wereldbekendheid, dat is in ieder geval zeker. Wat de muziek betreft kan er inmiddels weer een nieuw item aan de reeds bestaande encyclopedie, als dat zo mag worden uitgedrukt, worden toegevoegd. Specs Hildebrand werd in 2005 dertig jaar jong, en het einde is nog niet in zicht. Dat heugelijke feit diende gevierd te worden. Dat gebeurde ook en wel in samenhang met het uitbrengen van de tot nu laatste cd op naam van Specs Hildebrand & the Living Room Band. De cd verscheen onder de titel A Wink At The Moon (reeds besproken in CG), met elf nieuwe songs en zeven bonustracks, afkomstig van eerder uitgebrachte albums. Een overzicht dus.
A Wink At The Moon is toe te schrijven aan de samenwerking met vriend en muziekjournalist Jip Golsteijn (overleden in 2002). Die samenwerking, die in 1975 begonnen was met het uitbrengen van hun eerste album File Under Popular, leverde tot aan 2002 uiteindelijk 11 albums op. En met het muzikaal verwerken van door Specs teruggevonden Golsteijn-noteringen mag dit laatste album gezien worden als een postume verlenging van die samenwerking. Leider van die band was en is Theo van Scherpenseel.
En waar kon het al aangestipte feest beter gevierd worden dan in het episch centrum van de palingsound zelf: Volendam. En wel in De Jozef een gebouw dat meerdere malen grote namen uit de Countrywereld onderdak verschafte. Mooi op tijd als gevolg van de uitnodiging bleek op 3 maart j.l. dat de Volendammers beter op tijd waren en de zaal al vol te zitten. Voor het concert uit was er een diapresentatie die niet alleen zeer de moeite waard was maar ook nog eens uiterst informatief. Als het ware een dit is uw leven zover van Van Scherpenseel. Vanaf de geboorte tot aan het jaar 1975 was er een overzicht van zijn jeugd en eerste muzikale activiteiten. Dan begint na zijn ontmoeting met Jip Golsteijn de periode Specs Hildebrand & the Living Room Band. De naam wordt geleend van een stripfiguur die voor ieder makkelijk uit te spreken zou zijn, een vereiste zo vond men. In 2002 wordt de samenwerking abrupt verbroken door de plotselinge dood van Golsteijn. Na verloop van tijd worden aantekeningen opgezocht, teruggevonden en muzikaal verwerkt tot de laatste cd die officieel zal worden gepresenteerd op de al genoemde 3 maart.

Dan is het tijd voor de muziek zelf en verschijnt de band op het podium. Specs zelf met gitaar, Evert Veerman met elektrische gitaar, Hubert Knuvelder (man van het eerste uur) op bas en achter het drumstel is dan Kees Steur terug te vinden. Maar er zijn er meer voor deze bijzondere gelegenheid. De harmony-vocalen worden deze avond ingevuld door voormalig bandlid Berry Maurer (Kleintje Pils) en één van de Cats: Jaap Schilder. De laatste wordt naar mijn informatie en Volendams bijnamengebruik ook wel de Koster genoemd. In mijn platenverzameling vond ik hem terug via een album als Jay Coster (samen met Tanya). In de backgroundvocalen uit 1980 vond ik de namen, jawel, Specs Hildebrand en Jip Golsteijn.

Albert (Ab) Tuyp was niet alleen aanwezig op toetsen en met accordeon, maar zorgde voor prima aanvulling van de band. Datzelfde gold voor het werkelijk mooie sax-werk van Rob Kruisman, die in het verleden al meer met de Living Room Band werkte. En dan ook nog wereldgitarist Jan Akkerman. Zijn spel behoeft geen toelichting, dat is altijd meer dan dik in orde. Toelichting behoeft wel het feit dat Akkerman speciaal deze avond vrij hield, ondanks een reeds lang tevoren geplande tournee, om het feest met zijn vriend Theo mee te kunnen vieren.

Het begin werd gewijd aan songs van door Specs meer dan gewaarde collega’s als Townes Van Zandt, Guy Clark, Jerry Jeff Walker, Johnny Cash, Willie Nelson e.d. Songs die voor het publiek zeer herkenbaar waren en ook zeer werden gewaardeerd.

Dan komt de pauze en verschijnen er twee figuren. De jubilaris zelf en niemand minder dan Piet Veerman, de frontman van de voormalige Cats. (Overigens doen Akkerman en Veerman beiden mee op A Wink At The Moon.) Veerman zal officieel de cd presenteren. Officieel misschien, ongedwongen zeker. Kostelijk voert hij deze taak uit en heeft meteen de zaal op zijn hand. Specs, onderwijl nerveus drentelend, wordt door hem onderscheiden als een heel grote. “Want”, volgens Veerman, “grote artiesten hebben allemaal een bijnaam en dus twee namen. Jij moet groter zijn want jij hebt er zelfs drie: Theo, Scherp en Specs”. Daarna overhandigde hij Specs het eerste exemplaar van de cd.

Meteen na de pauze volgt er een akoestische set, die voor sommigen, waaronder ikzelf, wel wat langer had mogen duren. Niet te weten dat hierna het feest pas echt los ging. Tijdens die laatste set met ruimte voor iedere solist, moedigde Specs zijn publiek aan met de woorden: “Het geeft niet wat je doet, stampen, klappen of rammelen met je gebit, als je maar plezier hebt.” En plezier was er, tot aan het eind om rond middernacht.

Als sluitstuk was er een lied vergelijkbaar met Volver, Volver uit de TexMex-richting. Als dat gespeeld wordt ontstaat er een speciale sfeer. Dat gebeurde ook in “de Jozef” op dat moment met een lied dat ik wil omschrijven als het tweede Volendamse volkslied (als men daar al een eerste heeft?): It all seems so long, so long ago. Het werd een prachtige afsluiter van een mooi Volendams feest dat staand met de armen om elkaar werd meegezongen.

Het was een pracht feest waarbij de CG felicitaties nogmaals worden geuit op deze manier.

Wij zeggen ook dank aan fotograaf Jan Nieuwenboer, waarvan hier de foto’s zijn afgedrukt, met toestemming van Johan Tol en zijn graag weer aanwezig bij een volgende gelegenheid.

Jaap Stad

(Uit de komende editie van het magazine ‘Country Gazette)