Vrijdag 11 april 2008 speelde Specs Hildebrand voor de tweede keer in een uitverkocht Jozef Theater. De dood, niet zelden een inspiratiebron voor Jip en Specs, stond een bezoek de eerste keer in de weg. Dit jaar ging Specs op herhaling. One Way Wind the magazine was er, op uitnodiging van Specs zelf, bij. De band bestond uit: Mark Spaans op contrabas, Frans Pelk op gitaar en zang, Jan Keizer op accordeon en zang en hoofdcoach Specs Hildebrand zelf op zang en gitaar.
Met de thuiswedstrijd FC Volendam – Dordrecht op dezelfde speelavond was er angst bij de plaatselijke FC voor te weinig aanhang. Deze angst was ongegrond, want ook FC Volendam was uitverkocht. Maar waar bij FC Volendam veel salonsupporters aanwezig waren, trof je bij Specs alleen de gelouterde en doorgewinterde muziekliefhebber aan. Jozef-preses Johan ‘Boetie’ Bond moest met tranen in zijn ogen verstek laten gaan vanwege andere (voetbal)verplichtingen.
Het publiek was dit jaar mondig. Specs werd vanuit het publiek toegeroepen, waarna een reactie van Specs’ kant niet uit kon blijven. Het gaf eens temeer aan hoe goed de sfeer was. Waar FC Volendam volgens de media geflatteerd won (2-0), controleerde Specs het concert en won hij het hart van alle aanwezigen.
Het Jozef Theater kolkte.
De teksten van Jip zijn doorspecst met dood en verderf. Het leverde vele mooie beeldspraken op van Specs die er, net als het publiek, de humor wel van kon inzien. Het was om meerdere redenen een emotionele avond. Specs’ soul brother Jip Golsteijn (* 2 juli 1945 † 22 februari 2002) was er niet bij, hij was bij Hank Williams op bezoek. Jips vrouw Marion was wel aanwezig. Specs verwelkomde Marion dan ook, wat bij het publiek een warm en gemeend applaus deed ontstaan. Specs verloor Jip. Het ‘I Survived’ klonk nog intenser en gemeender dan ooit te voren. Marion Golsteijn vertelde ons later onder de indruk te zijn van het concert. Met ‘Stuck In Missoula’, een echte meedeiner, dreigde zelfs een polonaise.
Hoogtepunt van de eerste helft was ‘Guess Things Happen That Way’ van Cowboy Jack Clement. Het werd prachtig aangedikt ingeleid door Specs: “Cowboy Jack Clement, geniaal songwriter en producer en held van Jip en mij, speelde in Oosterleek. Hij werd begeleid door The Watchman (a.k.a. Ad van Meurs) en diens band. Ad (her)kende mij en vroeg of ik het aan/uit pedaal van Jack wilde bedienen, voor en na diens nummers, anders zou de gitaar van Jack gaan rondzingen. Een fluitje van een cent, het stelde niks voor. En dames en heren, het was deze rechterarm en -hand die het pedaal van CJC bediende”. Er stak een groots applaus en gelach op uit de zaal.
Het optreden van CJC was voor Specs een ontroerende ervaring (CJC, een gezamenlijke held van Jip en Specs wiens muziek in de nachtelijke uren de stilte invulling gaf, en altijd werd geconsumeerd met bier en cognac) reden waarom hij zijn te verwaarlozen bijdrage daaraan heeft geromantiseerd. Beter een mooie leugen dan de lelijke waarheid. In de rust werd er door het publiek en de band afgetapt en bijgetankt voor de tweede helft. Ook de tweede set kenmerkte zich door veel eigen materiaal van Specs. ‘The Moon And The Bottle’, ‘Head Heart And Feet’ en natuurlijk Specs’ evergreen ‘So long ago’.
Opvallend was de nieuwe Golsteijn-Hildebrand song ‘Monday Cars’. Hangt er een nieuw Specs album in de lucht? Arnold Mühren (The Cats en Studio Arnold Mühren) was aangenaam verrast over ‘Monday Cars’. Er is weer werk aan ‘t Winckeltje voor Specs. De avond eindigde met het clublied. Niet ‘Ieder kent de Volendammers’, maar wel voor alle Volendammers. ‘Ugly Guys Are Cool’. En dames… dat is echt waar.
Na het concert was het nog even naborrelen en bijpraten met het publiek en band in de sfeervol ingerichte theaterbar van De Jozef. Voor de diehards was het tijd voor de, zoals Jip het altijd zo kernachtig omschreef, nazit. Het werd nog vroeg en gezellig bij Henny ‘Worst’. Op vrijdag 11 april 2008 waren er meerdere winnaars. FC Volendam, maar vooral Specs, de band en zijn publiek. Wat ons betreft tot volgend jaar. Specs is Palingcountry. Een prachtavond voor het mooie momenten plakboek. Een Specssaver.
Michel Veerman
(One Way Wind, the magazine)